Zabawka dla czterolatka

Maksiu, jak każdy czterolatek, jest chodząca chimerą. Buntuje się przeciwko nam, bada swoje granice i granice wytrzymałości rodziców. Sam chce o wszystkim decydować i wszędzie go pełno. Takiemu maluchowi, nie wolno w tym wieku podcinać skrzydeł. Jeśli chce sam założyć buty, proszę bardzo. Nawet jeśli to będzie trwało 15 minut, to duma z samodzielnie wykonanej czynności będzie wielka. Jedno czego mu brakuje, to zdecydowanie cierpliwość. Gdy coś się nie udaje to jest dramat. W chwili złości potrafi zniszczyć cała swoją pracę. Niejedna wieża padła już jego ofiarą, bo klocek nie chciał się trzymać reszty. Cóż taki etap w rozwoju. Jednak trzeba to przeżyć i wykazać się niemal anielską cierpliwością.

Dziś pokażę wam jaką znalazłam zabawkę, która pomaga mi uczyć synka cierpliwości i pomaga ćwiczyć skupienie. 

Ta gra to balansująca Arka. 

Nie przypadkowe jest tu skojarzenie z biblijna arką Noego. Zabawa polega na układaniu zwierzątek na ruchomej łodzi. A jakie zwierzątko będzie kolejne pokazuje kostka. Zabawka wykonana jest z drewna.

 Arka ma w środku wycięte okienka. Jej zadaniem jest podtrzymanie całego towarzystwa na pokładzie. Zwierzątka są bardzo fajnie wykonane. Nie ma wątpliwości do tego, co to za zwierze. Występuje tu lew, miś panda, słoń, zebra, hipopotam i tygrys. 

Po rzucie kostka kładziemy na łodzi wylosowane zwierze. 

O ile ustawienie kilku pierwszych zwierząt nie jest trudne, o tyle im dalej w las tym trudniej. 

Sama próbowałam ułożyć wszystkie na łodzi i jest to nie lada wyczyn. W grę bawimy się z Maksiem razem. Na zasadzie raz rzuca on raz ja. 

Oczywiście w czasie zabawy musiało być parę pogadanek. Na zasadzie synku to tylko gra nic się nie stało. /gdy cała konstrukcje po prostu runęła, a synek niemal kipiał ze złości. Teraz Maksiu  sam siada z gra i zawzięcie sam układa zwierzątka, a gdy mu spadną po prostu się z tego śmieje.

Zabawa jest bardzo fajna. Uczy dziecko koncentracji, bo musi usiąść na swojej dupce przy stole i maksymalnie skupić się. Poza tym świetnie ćwiczy małe rączki, by były coraz sprawniejsze. Ustawianie zwierzątek na łodzi to ciężka praca. Wymaga precyzyjnych ruchów i koordynacji ręka oko. A co najważniejsze uczy dziecko jak poradzić sobie z mała porażką. Łódź jest na tyle niesforna że czasem zrzuca zwierzęta i tu pole do popisu ma rodzic. Ja wytłumaczyłam synkowi, że to nie koniec świata. Czasem po prostu coś nie wychodzi i trzeba zrobić coś jeszcze raz. Nie poddawać się po pierwszych porażkach i próbować dalej. Myślę, że ta gra spodobałby się także dorosłym, by i swoją cierpliwość poćwiczyli. Teraz gdy już trochę zapoznaliśmy się z tą grą, zabawa jest naprawdę świetna. Maksiu osiąga kolejne rekordy, ustawiając na łodzi prawie wszystkie zwierzęta. A ile przy tym śmiechu.

A wy lubicie takie gry?